در 13 اكتبر 1941 میلادی در اوزاكای ژاپن دیده به جهان گشود، در سالهای 69-1962 م . تعالیم خود آموخته و غیر آكادمیك خود را به عنوان یك معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریكا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه های فرانك لویدرایت و كارهای مدرنیسم قدیمی (كلاسیك) تكمیل كرد.افزایش كمی آثار او در سطح معماریهای مسكونی، كلیساها، موزه ها و مجتمع های تجاری بزرگ، و … با تكیه ای مداوم و تقریباً انحصاری بر ساختارهای بتن مسلح بزرگ و نمایان است كه عظمت را در معماری او فزونی می بخشد. او واسطه ای میان شرق و غرب است، و بتن را ـ با اینكه از مواد جدایی ناپذیر جنبش مدرن اروپاست ـ در جهت نشان دادن زیبایی شناسی شرقی به كار می برد. اولین تمرین معماریش را در سال 69 م . در اوزاكا آغاز كرد و تاكنون بیش از صد و پنجاه پروژه معماری را طراحی كرده است.او از با نفوذ ترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود. توجه عمده وی بر تفلیق فرمهای مدرن با مفاهیم و شیوه های سنتی ژاپن استوار است ؛ به بیان دقیق تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است. مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است یا به عبارت بهتر، فضا. تأكید او بر این نكته است كه استفاده كنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس كنند و اینها همه ریشه در سنت منطقه ای زیستگاه او ـ كانزایی ـ دارد.عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه ای متضاد آنها را با هم ارتباط می دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می كند:فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه ....